Margriet is 86 en woont al een jaar in een zorgkamer in WZC De Zilvermolen. Het ritme van haar leven bepaalt ze volledig zelf. “Normaal sta ik elke ochtend op om 7 uur, maar vanmorgen wou ik wat langer blijven liggen”, vertelt Margriet. “Daarna maak ik mij, met behulp van een medewerker, zoveel mogelijk zelf klaar en ga ik naar de leefruimte voor het ontbijt. Ik hou van mijn dagelijkse boterham met boter en kaas of hesp. En een stukje peperkoek. Maar er zijn zoveel dingen om uit te kiezen.”
Haar hele leven lang heeft Margriet als boerin gewerkt, maar het werd steeds moeilijker om alles alleen te doen. Haar man is 8 jaar geleden overleden. Ook haar kinderen konden niet altijd helpen, want die werkten elke dag. Dat zorgde ervoor dat zij samen besloten voor een opname in WZC De Zilvermolen. “De overgang was even aanpassen. In het begin mistte ik mijn oude huis wel, maar niet voor lang. Ik heb zo’n grote ruimte niet meer nodig. Alles is nu dichtbij en ik heb mensen rondom mij.” Netheid en een goed voorkomen blijven belangrijk voor Margriet. “Hier kuisen ze regelmatig. Het is proper. Ik kan dat niet meer zelf doen.”
Margriet verheugt zich steeds op de komst van haar familie. Ze glimlacht. “In de kast heb ik steeds een voorraadje snoep klaarliggen voor de kleinkinderen.” Met haar bezoek kan ze naar de Grand Café gaan, maar zelf blijft ze liever op haar kamer. Wanneer Margriet er behoefte aan heeft, belt zij haar familie op via het scherm op de kamer. “Ik moet maar een enkele toets indrukken om mij kinderen te bellen. Dat is niet moeilijk om te doen.”
Grote dromen heeft Margriet niet meer, maar ze blijft een kranige vrouw. Ze fietst in de fitness, doet actief mee met de creaclub en helpt andere bewo-ners waar ze kan. “Ze weten hier welke activiteiten ik graag doe. Wanneer het tijd is, komen ze mij halen. Wanneer het feest is, breng ik het licht mee”, lacht ze. Elke dag leest ze ook haar eigen krant. Soms met een potje yoghurt erbij.
Ze kijkt naar de foto’s op haar kast: haar kinderen, kleinkinderen en haar vroegere huis met een regenboog op de achtergrond. Of ze nog zou terugwillen? “Nee, ik ben content nu. Hier in mijn eigen kamer ben ik thuis.”
